- 
											Ortaokul
- 
											6.Sınıf
- 
											Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi
- 
											Peygamber ve İlahi Kitap
- 
											6.1.6 Bir Peygamber Tanıyorum Hz. Adem (a.s.)
6.1.6. Hz. Adem (a.s.)
Hz.
        Adem yeryüzünde yaratılan ilk insan ve ilk peygamberdir, bütün insanların
        babasıdır. Allahü teâlânın emri ile melekler çeşitli memleketlerden topraklar
        getirdiler. Bu toprakları su ile çamur yapıp insan şekline koydular. Bu şekilde
        Mekke ile Taif arasında kırk yıl yatıp “salsal” oldu yani pişmiş gibi kurudu.
        Önce Muhammed aleyhisselamın nuru alnına kondu. Sonra Muharrem
        ayının onuncu (Cuma) günü ruh verildi. Her şeyin ismi ve faydası kendisine
        bildirildi. Boyu ve yaşı kesin olarak bildirilmedi. Allahü teâlânın emri ile
        bütün melekler Âdem aleyhisselama karşı secde ettiler. Uzun zaman meleklerin
        hocalığını yapmış olan İblis, kibirlenip bu emre karşı geldi ve Âdem
        aleyhisselama karşı secde etmedi. “O çamurdan yaratıldı, ben ise ateşten
        yaratıldım. Ondan üstünüm.” iddiasında bulundu. İblis (şeytan) kendini üstün
        görüp kibirlenerek Allahü teâlânın emrine uymayınca gadab-ı ilahiyyeye
        (Allah'ın gazabına) uğradı ve Cennet’ten kovuldu.
Âdem
        aleyhisselam kırk yaşındayken Firdevs adındaki Cennet’e götürüldü. Cennet’te
        bulunduğu sırada veya daha önce Mekke dışında uyurken sol kaburga kemiğinden
        hazret-i Havva yaratıldı. Allahü teâlâ onları birbirine nikâh etti. Cennet’te
        yerleşmelerini ve Cennet’in meyvelerinden dilediklerini yemelerini bildirdi.
        Fakat Cennet’te bulunan bir ağaç için, “Bu ağaca yaklaşmayın, bu ağaçtan
        yemeyin.” buyurdu. Âdem aleyhisselam ve Havva validemiz, Cennet’te bin yıl
        kadar yaşayıp, İblisin yalan yeminine inanarak yasak edilen ağacın meyvesinden
        unutarak önce hazret-i Havva, sonra Âdem aleyhisselam yedikleri için Cennet’ten
        çıkarıldılar. Âdem aleyhisselam Hindistan’da Seylan (Serendib) Adasına, Havva
        ise Cidde’ye indirildi. Birbirlerinden iki yüz sene müddetle ayrı kalan Âdem
        aleyhisselam ve hazret-i Havva bu müddet içinde ağlayıp yalvardıktan sonra
        tövbe ve duaları kabul oldu. Hacca gelmeleri emrolundu. Arafat Ovasında
        hazret-i Havva ile buluştu. Kâbe’yi inşa etti. Her sene hac yaptı. Arafat
        Meydanında veya başka meydanda kıyamete kadar gelecek çocukları belinden
        zerreler halinde çıkarıldı. “Ben sizin Rabbiniz değil miyim?” diye soruldu.
        Hepsi; Evet!” dediler. Sonra hepsi zerreler haline gelip beline girdiler. Buna
        “Ahd-ü-Misak” ve“Kalu Bela”denildi.
        
        Âdem aleyhisselam ve hazret-i Havva daha sonra Şam’a geldiler. Burada yirmi
        defa ikiz evladı oldu. Bir defa da yalnız Şit aleyhisselam oldu. Neslinden kırk
        bin kişiyi gördü.Oğullarına ve torunlarına peygamber olarak gönderildi. Cebrail
        aleyhisselam kendisine on iki defa geldi. Kendisine on suhuf (forma) kitap
        verildi. Bu kitapta; iman edilecek hususlar, çeşitli diller ve lügatler, her
        gün bir vakit namaz kılmak, gusül (boy) abdesti almak, oruç tutmak, leş, kan,
        domuz eti yememek, tıp, ilaçlar, hesab, geometri gibi şeyler bildirildi. Ayrıca
        fizik, kimya, eczacılık, matematik bilgileri öğretildi. İbrani, Süryani ve Arap
        dillerinde kerpiç üstüne çok yazı yazıldı. İlk insanlar, bazı tarihçilerin
        zannettiği gibi ilimsiz, fensiz, görgüsüz, çıplak ve vahşi kimseler değildi.
        Bugün Asya, Afrika çöllerinde ve Amerika ormanlarında tunç devri dedikleri
        zamandakilere benzeyen vahşiler yaşadığı gibi, ilk insanlarda da bilgisiz,
        basit yaşayanlar vardı. Bundan dolayı ne bugünkü, ne de ilk insanların hepsi
        için vahşidir denilemez. Hazret-i Âdem ve ona inananlar şehirlerde yaşarlardı.
        Okuma-yazma bilirlerdi. Demircilik, dokumacılık, çiftçilik, ekmek yapmak gibi
        sanatları vardı. Altın üzerine para dahi basılmış, maden ocakları işletilip,
        çeşitli aletler yapılmıştı.
        Âdem aleyhisselamın hiç sakalı yoktu. İlk sakalı çıkan Şit aleyhisselamdır.
        Hazret-i Âdem çok güzeldi. Siyah saçlı ve buğday tenliydi. On bir gün hasta
        yatıp, bir Cuma günü vefat etti. Âdem aleyhisselam vefat edince, Cebrail
        aleyhisselam bir gömlek giydirdi. Şit aleyhisselama yıkamayı öğretti. Yıkayıp
        kefenlediler. Hadis-i şerifte buyruldu ki: “Âdem aleyhisselam vefat edince,
        melekler üç defa su ile yıkadılar. Onu defnettiler.Sonra çocuklarına dönerek,
        (Ey âdemoğulları! Ölülerinize böyle yapınız) dediler.” Şit aleyhisselam imam
        olup cenaze namazını kıldırdı. Âdem aleyhisselamın kabri Kudüs’te, Mina’da,
        Mescid-i Hif’te veya Arafat’tadır. Hayatını bildiren rivayetler birbirinden
        farklıdır. Hazret-i Âdem, Allah’a ilk hamd ve ilk tövbe edendir. Seçilmişlerin
        ilki, yeryüzünde Allahü teâlânın ilk halifesidir. Birçok mucizeleri vardır.
        Bunlardan bir kaçı şöyledir: Yırtıcı, vahşi hayvanlarla konuşurdu. Susuz dağ ve
        taşlara elini vurunca pınarlar fışkırır, temiz sular akardı. Eline aldığı ufak
        taşlar, yüksek sesle Allahü teâlâyı zikrederdi. Âdem aleyhisselamın
        yaratılması, Cennet’te kalması, Cennet’ten çıkarılarak yeryüzüne indirilmesi,
        Kur’an-ı kerimde çeşitli âyet-i kerimelerde bildirilmiştir.
 
 
							
							



Henüz yorum yapılmamış.